Leaders of Unites #97 - Povilas Sirutis
We spraken door middel van basketbal
Mijn naam is Povilas, en ik ben 21 jaar oud. Ik ben geboren in Kaunas, Litouwen. Zeven jaar geleden ben ik naar Denemarken verhuisd omdat mijn moeder hier een baan kreeg. Ik sprak de taal niet, dus de eerste vier jaar waren behoorlijk moeilijk. Engels was altijd een optie, maar ik wist meteen dat dat geen duurzame langetermijnoplossing zou zijn. Ik zocht altijd naar manieren om mensen te ontmoeten en vrienden te maken, maar zonder de taal te kennen is dat een uitdaging, dus mijn leven werd erg beperkt. In Litouwen had ik nooit moeite om vrienden te maken. Ik ben altijd de teambouwer geweest binnen een groep, al vanaf de basisschool. Het gevoel van teamgeest betekende veel voor mij vanaf jonge leeftijd, ik wilde het meeste uit elke vriendschap halen.
Ik begon rond mijn zevende jaar met spelen. Er was iets betoverends aan een bal, of zelfs een verkreukeld stukje papier, dat door een hoop ging. Die obsessie kreeg ik al vroeg in mijn leven, en ik krijg die nog steeds elke keer. Ik begon met basketbal omdat er net om de hoek van mijn huis een nieuwe basketbalclub was geopend. Ik ging naar mijn ouders, die me altijd aanmoedigden om deel te nemen aan activiteiten, om me te helpen me aan te melden. Ik ging zelfs door mijn buurt om andere kinderen te vragen zich aan te melden, omdat de club nieuw was en spelers nodig had.
In mijn vierde jaar in Denemarken zat ik in de tiende klas. De schoolgebouwen stonden tegenover elkaar en daartussen was een basketbalveld. Ik ging daar alleen naartoe en schoot tijdens de pauzes. Gelukkig voor mij maakte het me nooit uit wat andere mensen van me dachten of ik er belachelijk uitzag. Ik dacht: als anderen me zien genieten, zullen ze eerder meedoen. Een jongen uit Libanon, mijn huidige vriend Nicolas, die ook van basketbal hield, kwam op een dag bij me op het veld. Hij was ook nogal teruggetrokken en sprak niet goed Deens, dus in het begin was het een beetje ongemakkelijk om te communiceren. We spraken door middel van basketbal. We gingen tijdens de pauzes naar buiten en speelden, en zo kwamen we de tiende klas door. In de loop der jaren ben ik zelfverzekerder geworden en ben ik ook lid geworden van lokale clubs om daar te spelen.
"De bal passen" kan op alles in het leven worden toegepast
Tijdens mijn tienerjaren realiseerde ik me dat ik de NBA niet zou halen, omdat ik niet atletisch was en niet echt veel wilde zweten tijdens de training, maar ik hou gewoon van basketbal. Dus verlegde ik mijn focus naar het teamaspect van basketbal, en hier ontdekte ik dat andere mensen gelukkig maken mij ook vreugde geeft. Hoe kun je anderen vreugde brengen op een basketbalveld? Je passt de bal. "De bal passen" kan op alles in het leven worden toegepast dat een team omvat. Het toont vertrouwen in je teamgenoten en maakt iemand daardoor langzaam een leider, omdat mensen je beginnen te vertrouwen. Het liet me begrijpen dat een leider niet de beste hoeft te zijn in wat ze doen. Ik hou daar echt van, omdat ik begrijp dat ik nooit de beste in het spel zal zijn, maar ik kan er toch bij betrokken zijn en er gepassioneerd over zijn. Dat is ook wat me aantrok bij 3X3 Unites.
Verbinding is menselijke natuur
Omdat ik de eerste jaren hier geen Deens sprak, vond ik meer Litouwse vrienden. Een van hen is Mažvydas, de coördinator die de Leader Course geeft. We ontmoetten elkaar via basketball scheidsrechteren, en hij nodigde me uit voor de Leader Course. Ik wist niet wat het was, maar nadat hij het me uitlegde, werd ik meteen verliefd op het concept. Ik werd erdoor aangetrokken, één: omdat het basketbal is, en twee: omdat het een geweldige kans is om uit mijn comfortzone te stappen en de gemeenschap samen te brengen.
Unites is een manier om mensen te verbinden door middel van basketbal, en dat spreekt me echt aan. Zolang ik me kan herinneren, bouw ik communities en organiseer ik groepen. Ik doe dat omdat ik geloof dat je maar weinig dingen in het leven alleen kunt doen. Nou... je kunt het alleen laten gebeuren, maar in een team is het leuker, gemakkelijker om rollen te verdelen en ideeën uit te wisselen. Uiteindelijk is verbinding menselijke natuur, en we zijn gemaakt om samen te werken.
Door te leren eigenaarschap en verantwoordelijkheid te nemen, ben ik aanzienlijk zelfverzekerder geworden in mijn rol in het leven. Twee waarheden waar ik zeker van ben: ik weet dat God al deze lessen voor mij heeft gegeven, en alles gebeurt met een reden. Het feit dat ik op zo'n jonge leeftijd met basketbal begon, leidde ertoe dat ik deze levensvaardigheden en inzichten ontwikkelde, wat er op zijn beurt toe leidde dat ik ontdekte dat ik niet perfect hoef te zijn, of in een hokje hoef te passen, wat me vervolgens naar 3X3 Unites bracht. Hij bracht die dingen in mijn leven met een doel, en nu kan ik delen wat ik heb geleerd met anderen. En aangezien ik pas 21 jaar oud ben, wil ik blijven leren om te begrijpen hoe dit allemaal zal verlopen, want het is pas het begin voor mij.
