Leaders of Unites #95 – Daniel Montes Martinez
Blijf sterk in je eigen schoenen staan
Ik ben Daniel, 17 jaar oud en ik ben Colombiaans. Ik woon in Zwolle, de wijk waar ik in woon is super rustig. Je ziet wel veel kinderen op straat en op de schoolpleinen, maar verder maak je hier niet heel veel mee. Ik woon nog bij mijn ouders en mijn oudere zus is al uit huis. Gelukkig woont zo nog wel dichtbij in dezelfde stad. Binnenkort word ik oom, dus daar kijk ik heel erg naar uit. Ik ga het kindje sowieso met liefde voor basketball opvoeden.
Ik speel echt al iets van elf jaar basketball. Eerst zat ik op voetbal, maar dat was niet voor mij. De ene keer was het te koud, dan viel er weer te veel regen en in de zomer vond ik het te warm. Mijn moeder heeft zelf een tijd gebasketbald, dus die stelde me toen basketbal voor. Ik heb het een keertje geprobeerd en ben toen nooit meer gestopt, dus dat was een goede keuze van haar.
Ik heb door basketball echt geleerd dat je niet over jezelf heen moet laten lopen, zowel op als buiten het veld. Of ze nou over je heen lopen met woorden of met hoe ze je behandelen. Op school merk ik dat ik daar het meest aan heb. Als je bijvoorbeeld in een bepaalde kledingstijl rondloopt, word je soms belachelijk gemaakt door anderen. Ik heb ook een klein tintje en soms gebeurt het dat bepaalde jongens me dan proberen te pesten omdat ik er net iets anders uitzie dan de rest. Gelukkig sta ik sterk in mijn schoenen.
Blijf geloven in de dingen die je wil bereiken
Ik ben ook iemand die volhard is in wat hij wil bereiken. Ik heb reuma en heb heel lang last gehad van een heftige ontsteking in mijn bekken. Daardoor kon ik heel lang niet basketballen en lag ik bijna de hele tijd op bed omdat ik niet normaal kon lopen of sporten of mijn dagelijkse dingen kon doen. Uiteindelijk ben ik daar wel doorheen gekomen. Ik ben Christelijk, dus heb er ook veel voor gebeden. Ik geloof dat God altijd van je houdt en wanneer je zorgen hebt, je dat bij Hem kan neerleggen.
Ik ben nu bijna genezen van de ontsteking en kan gelukkig weer normaal sporten. Vorig jaar speelde ik eerste divisie in U18, dus dat vind ik wel een wonder in vergelijking met drie jaar geleden toen ik bijna niks meer kon. Soms heb ik er weer meer last van, maar soms ook een dag niet. Maar over het algemeen voel ik me goed en kan ik alles weer doen en laten wat ik wil. Wat ik mensen altijd meegeef vanuit deze ervaring ook, en dit klinkt misschien heel simpel en iedereen zegt het, maar: blijf geloven in de dingen die je doet en die je wilt bereiken. De meeste dingen die je wil bereiken, kán je ook bereiken.
Blijf mensen met een lach ontvangen
Ik leerde 3X3 Unites iets meer dan een jaar geleden kennen door een oud Leader. Hij vroeg of ik mee wilde helpen met opbouwen en scores bijhouden voor een 3x3 toernooi van Unites. Later werd ik gebeld met de vraag of ik het leuk vond om door te gaan en aan de 3X3 Leader Course van 3X3 Unites mee wilde doen. Ik vond de cursus echt heel leuk, je leert er heel veel. Ik heb dat boekje wat je krijg ook nog steeds ergens liggen. Daar staan allemaal handige punten in, zoals dat je zelfverzekerd moet zijn, want als 3X3 Leader verwachten anderen van je dat je leiderschap kan nemen op het veld en daarbuiten.
Momenteel geef ik workshops basketball vanuit een soort ‘Straat Voetbal’ organisatie. Ik geef les aan kinderen tussen de 8 en 14 jaar die dus voornamelijk voetballen, maar ze doen het erg goed en ze vinden het ook oprecht leuk. Ik ben zelf ook altijd vrolijk en ik denk dat het mensen positief beïnvloedt om een lachend gezicht te zien op het veld. Ik denk dat het oprecht aanstekelijk is en het andere mensen op zijn beurt ook blij maakt om een blij persoon tegen te komen die met je wil praten en je bij zaken betrekt.