Leaders of Unites #93 – Ema Đorđević
Ik moest echt wennen aan mensen die agenda's hebben
Mijn naam is Ema Đorđević, Ema voor kort, en ik kom uit Niš, een stad in Zuidoost-Servië. In 2021 ben ik naar Nederland verhuisd om aan de Rijksuniversiteit Groningen te studeren en basketball te spelen. Ik was nog nooit eerder in Nederland geweest. Ik ging op zoek naar een basketbalclub waar ik Eredivisie kon spelen, maar wilde dit ook combineren met een studie die mijn passie voor stedelijke omgevingen kon voeden. Ik vond zo'n studie in Groningen, waar ik Ruimtelijke Planning & Ontwerp studeer.
De aanpassing die ik moest doormaken bij mijn verhuizing naar Nederland is de Nederlandse levensstijl in het algemeen. De meeste mensen in Servië hebben geen strikte agenda. Toen ik hier kwam, was het de eerste keer dat ik er een leerde kennen. Het was zo vreemd voor me toen mensen zeiden: "Ja, we kunnen over twee tot drie weken afspreken!" En ik dacht: "Wat bedoel je?!" Maar ik denk dat ik nu eerlijk gezegd ook zo'n persoon aan het worden ben.
Net als de meeste andere studenten moest ik ook wennen aan zelf koken en (meestal) alleen eten, alle klusjes alleen doen en mijn dag grotendeels plannen rond mijn eigen verplichtingen. Ik zou zeggen dat het verschil tussen Servië en Nederland echt zwart-wit is. Het is echt anders. Ook in termen van super simpele dingen zoals eten en eetschema. In Servië zou ik tussen 14.00 en 15.00 uur lunchen en ik moest hier wennen aan 12.00 uur. Ik ging van mijn vader die warme maaltijden voor me kookte naar zelf koken en wennen aan brood.
Ik heb meer dan honderd mensen ontmoet door basketbal te spelen
In mijn laatste jaren in Servië speelde ik in de Eerste Divisie en speelde tegelijkertijd in een jeugdclub in mijn stad. Dat betekende dat ik in een weekend twee wedstrijden had, één voor de jeugdclub en één voor het eerste team. En dan had ik doordeweeks elke dag training, soms 's ochtends de ene en 's avonds de andere. Ik heb de middelbare school met dat schema doorlopen. Het leerde me veel discipline. Ik had daar echt profijt van toen ik hierheen verhuisde, omdat ik geen moeite had om aan agenda's en dergelijke te wennen, omdat ik toch al gewend was aan een volle agenda.
In Groningen begon ik bij Martini Sparks, wat toen een Eredivisieclub was. Ik speelde in mijn eerste jaar en de helft van mijn tweede jaar hier, en toen stopte ik met spelen. Dat is eigenlijk het moment waarop ik 3X3 Unites leerde kennen. Daarvoor speelde ik niet echt veel pick-up games; ik wilde geen risico lopen op een blessure voor mijn prestaties bij de club. Na te zijn gestopt bij de club, begon ik pick-up games op de campus te spelen met een paar jongens. Ik ontmoette iemand, Egor, die de Leader Course volgde, en hij vroeg me om mee te doen aan een wedstrijd. Ik kwam, maar schreef me zelf pas in maart 2023 in voor de Leader Course; ik denk dat dit in december 2022 was.
Wat me aantrok tot Unites was het gemeenschapsgevoel. Terugkijkend heb ik binnen twee jaar meer dan honderd mensen ontmoet door op straat en via 3X3 Unites te spelen. Dat had ik niet kunnen ervaren alleen door mijn studie te doen. Ik was een student in een studentenstad, maar ik deed niet echt studentendingen. Ik ging niet uit; ik had training en zo, dus ik had geen tijd om sociaal te zijn. Unites bracht dat echt terug voor mij.
Unites kwam op het juiste moment in mijn leven
Unites kwam op het juiste moment in mijn leven. Voor mij voelt het alsof ik deel uitmaak van iets groters door de sport die ik liefheb, terwijl ik ook mijn vaardigheden buiten de basketbalwereld ontwikkel en aan mijn skillset werk. Ik ben een heel stedelijk persoon; ik ben geobsedeerd door stedelijke cultuur, stedelijke planning en hoe steden werken. We gingen met een kleine groep Leiders naar een buurt in Groningen, omdat ze daar een veld willen ontwikkelen. Het is prachtig gerelateerd aan mijn studie: hoe en waar ontwikkel je een veld en zorg je ervoor dat het door de gemeenschap wordt gebruikt. Het hebben van deze gemeenschap, werken in een stedelijke sport terwijl stedelijke gebieden worden ontwikkeld, is een droom van mij. Het is een geweldige combinatie van mijn passie voor basketbal en mijn professionele achtergrond.
