Ik basketball eigenlijk helemaal niet… ik ben er ook niet mee opgegroeid. Soms probeerde mijn vader nog wel een balletje met me te gooien als ik thuiskwam van de basisschool. Mijn vader en opa zijn wel alle twee basketballers geweest. Mijn opa speelde hoger dan mijn vader, mijn vader was er niet per se goed in, die vond het gewoon leuk om te doen. Ik ben eigenlijk bij Unites terechtgekomen vanwege mijn opleiding, zonder enige basketball ervaring.

Ik studeer bedrijfskunde aan Hogeschool Utrecht. Ik ben daarmee begonnen, omdat ik niet echt wist wat ik wilde doen. Uiteindelijk bet ik er eigenlijk een beetje verliefd op geworden. Het stukje in contact staan met mensen vind ik heel leuk, hoe je als leidinggevende mensen kan motiveren. Vorig jaar had ik een opdracht voor school over blijvende impact creëren in de wereld. Ik wist niet echt wat ik moest doen, maar toen kwam een docent van mij naar me toe dat ze wel iets kende met basketball, ‘3X3, zoek maar op’.

Dat heb ik gegoogeld en heb direct gemaild. Ik ben in contact gekomen met Melissa en Charlie, toen kon ik voor die opdracht helpen met Unity. Zij zeiden dat ze ook een Leader Course hebben en toen dacht ik: die ga ik wel doen. Ik ging er eigenlijk in met het idee van: dit is voor school, leuk om ook erbij te doen. Maar, na de Leader Course vond ik het eigenlijk best wel leuk en heb ik gekozen om bij Unites te blijven en er verder mee te gaan.

Niemand hier is hetzelfde en dat is zo mooi aan Unites

Ik deed mee aan de eerste Leader Course in Unity. Toen stond heel Unity eigenlijk nog niet, het hele pand was nog een bouwval. Ik vond het echt geweldig om te doen, wel. Vooral dat stukje mensen leren kennen. Ik vond het soms lastig als niet-basketballer, ik was omringd met mensen die eredivisie speelden. Eerst wist ik niet of het helemaal mijn wereld was, maar je wordt door iedereen meegenomen. Ook al kan ik eigenlijk helemaal niet basketballen, iedereen me altijd aan om het gewoon te proberen. Op een gegeven moment denk je: boeien! Iedereen geeft je zo’n welkom gevoel dat je je ook niet hoeft te schamen.

Bij Unites voelt het alsof ik een tweede familie heb. Ik heb heel veel mensen ontmoet die een grote rol spelen in mijn leven. Ik weet niet of ze dat zelf doorhebben, maar het is wel zo. Ook de groepen die we in de activaties zien. Bij Unity is er een jongetje, hij heet Josef en hij is van Itaka, een school voor mensen die nieuw zijn in Nederland. Hij kwam altijd op de dinsdag en nu komt hij ook op woensdag. Ik denk dat Unity op woensdagavond een plek is waar je mensen leert kennen en waar je deel uitmaakt van een groep, maakt niet uit wie je bent of waar je vandaan komt. Dat je daar gewoon staat, jezelf kan zijn en kan genieten. Er komt daar een hele groep studenten die laatst zeiden dat ze ‘die kleine echt goed vonden’. Hij gaat het ook echt ver schoppen, dat is leuk om te zien. 

Dat vind ik echt prachtig: dat iedereen zijn eigen verhaal heeft. Iedereen heeft zijn eigen verleden, zijn eigen toekomst en dat heb ik ook heel erg uit Unites meegekregen. Niemand hier is hetzelfde. Dat vind ik het allermooist aan Unites. Dat je een plek kan creëren voor iedereen en dat iedereen welkom is en dat iedereen daarin gelijk is.