Leaders of Unites #70 - Lucas Brink
Van basketball heb ik geleerd dat je een goede balans moet hebben tussen dingen die je moet doen en dingen die je leuk vindt om te doen.
Ik ben Lucas Brink. Ik ben 21 jaar. Ik woon in Voorschoten vlakbij Leiden. Mijn jeugd in Voorschoten was rustig. Op de middelbare school heb ik HAVO gedaan. Dat lukte me in vijf jaar. Als ik eraan terugdenk wat die tijd vrij relaxt. Ik ging naar school, speelde basketball, chillde met vrienden. Niet heel bijzonder, maar wel een prima tijd. Na de HAVO ben ik eerst Ondernemerschap en Retail Management gaan doen. Ik merkte dat het niet echt mijn ding was. Dat werd versterkt doordat veel klasgenoten eigenlijk alleen maar bezig waren met hun papiertje te halen en niet direct écht wilden leren van de opleiding. Ik besefte me ook dat ik graag iets met basketball wil in mijn carrière. Dus ik ben overgestapt naar Sportkunde, daar zit ik nu in mijn derde jaar.
Sinds ik 9 of 10 jaar oud ben, speel ik al basketball. Ik ben op basketball gegaan doordat een vriend me vroeg een keer mee te trainen. Ik wist dat mijn ouders vroeger ook lang gebasketballd hebben, dus ik dacht waarom niet. Het beviel me eigenlijk gelijk en sindsdien heb ik niets anders meer gedaan. Ik begon met spelen bij Leiden, maar inmiddels speel ik bij Hot Pepper Heat in Zwanenburg. De switch kwam eigenlijk in Coronatijd. Leiden organiseerde eigenlijk helemaal niets voor hun leden, terwijl Hot Pepper heel veel deed voor de spelers. Tegen de tijd dat in Leiden de trainingen weer begonnen had ik bij Hot Pepper al een hele reeks trainingen en drie oefenwedstrijden gespeeld. Je voelde dat er geïnvesteerd werd in de spelers. Daarnaast vond ik de andere jongens die er speelden aardig, dus ondanks dat het met het OV een uur en een kwartier reizen is, heb ik de switch gemaakt.
Wat ik van basketball heb geleerd is dat je dingen moet doen omdat je het leuk vind en niet omdat je het moet. Op een bepaald moment speelde ik wat hoger en toen ‘moest’ je trainen en er stond veel druk op. Ik vond het niet zo leuk meer. Op dat moment heb ik een stapje teruggezet. De druk ging er ook wat vanaf. Het veranderde weer van ‘moeten’ in ‘willen’. Zo heb ik ook de passie en het plezier teruggevonden voor het spel. Ik snap wel dat er dingen zijn die moeten, maar er moet een goede balans zijn tussen dingen die moeten en dingen die je graag doet omdat je ze leuk vindt.
Van toevallig de 3X3 Unites Challenger Venue zien naar werken op de World Tour.
In 2021 heb ik meegedaan aan een toernooi in Bemmel. Ik werd toen door iemand opgehaald op Utrecht Centraal en zag per toeval het stadion van de 3x3 Unites Challenger op het Jaarbeursplein. Ik had al wel van 3X3 Unites gehoord, en ik had ook in Coronatijd een keertje meegedaan aan een activiteit op een pleintje in Leiderdorp, maar ik wist niet dat ze dit gingen organiseren.
Na uitzoeken wat de Challenger was heb ik met mijn vader kaarten gekocht en ben ik naar het event gegaan. Ik vond het heel vet, want het was wel een internationaal hoog niveau wat daar in Nederland stond te spelen. Ik wist dat ik stage moest lopen aan het einde van dat schooljaar. Toen besefte ik me, dit is wel het grootste wat je hebt op het gebied van basketball in Nederland. Dus hier wil ik stage lopen. Zo ben ik er in gerold.
Eén keer meegespeeld op een pleintje, toevallig de venue tegen gekomen in Utrecht en een half jaar later liep ik er stage en precies een jaar later werkte ik daar zelf op de FIBA 3x3 World Tour.
Ik ben trots op dat ik nu al basketball zo’n groot onderdeel van mijn leven heb kunnen maken
Uiteindelijk lijkt het me vet om in de pro-kant van basketball iets te doen. Misschien als general manager of iets met de spelers. Het lijk me leuk om drie tegen drie en vijf tegen vijf te combineren. Op dit moment wil ik me in focussen op 3x3 want dat is in Nederland veel groter en speelt zich af op een internationaal niveau. Misschien dat ik in de toekomst ook nog wel in vijf tegen vijf een rol kan pakken. Mijn interesse op dit moment heel breed. Ik ben nog aan het uitzoeken wat ik er mee wil doen.
Als ik terugkijk op de afgelopen jaren ben ik trots op hoe ik op basketball, iets wat ik zo leuk vind, zowel als speler als naast het veld onderdeel heb kunnen maken van mijn leven. Als speler ben ik niet de beste, maar ik heb toch een aardig niveau. Ik heb met 3x3 in Duitsland gespeeld en met vijf tegen vijf een ‘Euro-trip’ gedaan. In juli ga ik met 3X3 Unites naar Dusseldorf. Maar ook organisatorisch ben ik trots op mijn rol bij de PRO events van 3X3 Unites én op hoe we vorig jaar met een relatief jong team een succesvolle 3x3 Street League hebben neergezet met meer dan 1.000 deelnemers.
