Leaders of Unites #54 Femke Roosendaal
Misschien kan ik het onmogelijke mogelijk maken
Ik ben Femke. Ik ben geboren en getogen in Katwijk, waar ik woon met mijn ouders en mijn zus. Het fijne aan Katwijk is dat je veel mensen kent. Als je in het weekend uitgaat, dan kom je iedereen tegen. Het is alsof je gewoon met je vrienden ergens ben. Ook het strand vind ik heel erg fijn. De meeste mensen die in Katwijk zijn opgegroeid zijn blijven hier vaak hun hele leven. Het wordt hier bijvoorbeeld niet echt gestimuleerd om naar de universiteit te gaan, dus dan blijf je al snel hangen in je dorp. Ikzelf ga naar het gymnasium in Leiden en ik wil daar ook gaan studeren.
Op dit moment zit ik bij Grasshoppers in onder 20. Dat gaat hartstikke goed. Ik speel al mijn hele leven bij Grasshoppers. Ik heb het er goed naar mijn zin, want ook daar ben ik altijd met m’n vrienden. Ik ben door mijn vader op basketball gegaan. Hij heeft zelf vroeger veel gespeeld, maar toen hij ging studeren is hij gestopt. Hij zegt nog vaak dat hij daar spijt van heeft. Als grapje zegt hij dan “dan moet jij het maar voor mij afmaken Femke!” Ik wil ook heel graag blijven basketballen, want ik vind het echt heel leuk.
Ik hoef niet persé absolute top te worden. Dat is volgens mij ook niet realistisch. We spelen nu eredivisie en dat vind ik hartstikke leuk. Het lijkt me gaaf om Dames 1 te halen, maar zelfs als dat niet lukt vind ik dat ok. Het lijkt me ook al heel leuk om met de andere meiden in Dames 2 te spelen. Ik werk graag hard en speel graag veel, maar ik doe het ook wel echt voor de gezelligheid. Wanneer ik ga studeren moet ik sowieso kijken hoe ik het ga regelen, want dat lijkt me wel lastig te combineren met 4x trainen. Maar wie weet, misschien kan ik het onmogelijke, mogelijk maken.
Op het pleintje kom je allerlei soorten mensen tegen
Twee jaar terug kwam Anja Kuijt naar ons toe en ze zei; “jongens, wie lijkt het leuk om training te geven aan jonge kinderen en een rolmodel te worden?” Het bleek dat je daar ook nog voor betaald kon krijgen, dus het leek me heel leuk om te gaan doen. Ik vond het moeilijk me een voorstelling te maken van wat ik hiervan kon verwachten, maar het sprak me wel erg aan. Nadat ik mijn diploma had gehaald en echt aan de slag ging overtrof het eigenlijk al mijn verwachtingen. Elke week kwamen die kleintjes weer super enthousiast terug. Ik hoorde verhalen dat kinderen er echt naar uitkeken om mee te kunnen doen.
We hebben ook wel heftige dingen meegemaakt. Als meisje op het VWO kom je eigenlijk altijd een beetje in hetzelfde kringetje, terwijl op de straat, op het pleintje kom je allerlei soorten mensen tegen. Bijvoorbeeld een jong meisje die in tranen uitbarstte omdat ze echt even haar hart moest luchten over haar thuissituatie. Ik vond het heel heftig wat ze vertelde, maar ik vond het ook fijn dat ik er voor haar kon zijn. Of een volwassen vrouw die een groepje jongens uitschold en zei dat ze moesten oprotten naar hun eigen land. Achteraf bleek dat die vrouw niet helemaal goed wijs was, maar ik moest daar wel even tussen springen en bemiddelen. Daar heb ik echt wel veel van geleerd en ik hoop dat ik ook voor mensen wel echt een rolmodel heb kunnen zijn.
Hoe tof zou het zijn als ik later kan zeggen dat ik in Australië basketball heb gespeeld?!
Als je me vraagt hoe de toekomst eruit ziet dan vind ik dat heel lastig om te beantwoorden. Ik weet het nu nog niet en dat vind ik eigenlijk ook wel lekker. Ik ga zeker studeren, maar wat precies weet ik nog niet. Ik vind een hoop dingen interessant en wordt van veel enthousiast. Ik ken mezelf en wat ik ook doe, ik heb het toch wel naar mijn zin.
Misschien wil ik eerst wel een half jaartje naar Australië. Vrienden van mijn ouders wonen daar. We zijn heel close met elkaar en hun zoon van 14 voelt ook een beetje als een broertje voor me. Ze wonen in Brisbane en hebben gezegd dat ik bij hun zou kunnen komen wonen. Hun zoon heeft het ook al helemaal voor me uitgedacht. Hij weet precies waar ik kan gaan basketballen, waar ik vrienden zou kunnen maken en uit kan gaan. Mijn ouders willen denk ik liever dat ik na mijn middelbare school meteen ga studeren, dus ik weet het nog niet zeker. Ergens denk ik dat het wel heel goed voor me zou zijn. Even er tussenuit, er achter komen wat ik echt wil doen. En hoe tof zou het zijn om later te kunnen zeggen dat ik in Australië basketball heb gespeeld?!
