We wonen in de achterstandswijken van Düsseldorf. Het is oké, want na al die tijd raak je eraan gewend. Ik vind mijn buurt erg leuk. Mijn buren en ik doen altijd dingen samen. We zijn samen opgegroeid en spelen samen basketbal. Het is een zeer multiculturele buurt en de andere kant van de stad is heel Duits. De laatste jaren is de criminaliteit hier echter toegenomen en de kinderen groeien nu op in een andere omgeving dan ik deed. Soms is het erg slecht. Iedereen wil een gangster zijn, ze denken dat ze cool zijn en zo, en ik denk dat het een negatieve invloed heeft op de persoonlijke groei van de kinderen.

Maak gebruik van elkaars sterke punten

Als kind keek ik altijd graag naar basketbalwedstrijden. Die fascinatie groeide en tijdens covid begon ik voor de lol te spelen op een basketbalveld tien minuten van mijn huis. Het is het beste in de omgeving, maar nog steeds niet erg goed. Na covid begon ik echt te trainen.
 

Ik werd echt verliefd op het spel vanwege de spelletjes, het dunken en het dribbelen, maar vooral vanwege de cultuur erachter: de hiphop, de jaren 90. Ik werd ook echt verliefd op de buiten speelcultuur, ik denk dat het leuker is dan binnen. Binnen is meer beperkend en er zijn meer regels. Buiten is competitiever dan binnen. Ik vind het echt leuk dat buiten iedereen een ander vaardigheidsniveau heeft. Sommigen zijn echt goed, sommigen beginnen net met basketbal, maar we spelen allemaal nog steeds samen. Ik denk dat dat het beste deel ervan is.
Ik hou ervan om op het veld te staan met veel verschillende mensen, omdat je daar echt teamwerk en een plan nodig hebt om bij de basket te komen. Gebruik elkaars sterke punten in het voordeel van het team en vertrouw erop dat mensen hun rol spelen. Als ik mijn team vertel welk spel ik wil spelen, moet ik erop vertrouwen dat ze het gaan uitvoeren en de bal naar de basket krijgen.

Dankzij Unites kan ik op de kinderen om me heen letten

Een tijdje geleden speelde ik een schooltoernooi op mijn school dat ik won. Daarna kwam mijn leraar naar me toe en zei dat de school aan een project werkte met 3X3 Unites en vroeg me of ik daar iets mee wilde doen. Ik zei: 'Natuurlijk, waarom niet?’ Tijdens de Leader Course werd ons verteld dat we een gymzaal zouden krijgen die alleen voor ons was. Ik zag dat als een kans om kinderen van de straat te halen om basketbal te spelen, in plaats van buiten rond te hangen, te vapen en gewoon rond te zitten en niets te doen.

3X3 Unites gaf me een positie om op de kinderen om me heen te letten en hen te helpen motivatie te vinden. Ik heb veel kinderen basketbal geleerd en de liefde voor basketbal met hen gedeeld en nu zien ze me als een rolmodel. Ik hou ervan, en het is zoveel beter dan opkijken naar slechte mensen die problemen veroorzaken in je buurt. Als ik rondloop, zeggen ze allemaal: ‘What’s up, Maki, wanneer spelen we weer basketbal?’ Ik zag een kind dat ik had getraind alleen spelen. In het begin zei hij altijd: ‘Ik hou niet van basketbal’, maar nu was hij in zijn eentje op het veld aan het oefenen. Dat was een heel speciaal moment voor mij.