LEADERS OF UNITES #82 – Diego draper
Soms lijkt het alsof ik twee verschillende levens heb geleefd
Ik ben Diego, ik ben 19 jaar oud. Ik kom uit de Filipijnen, maar ik woon nu ongeveer zeven jaar in Nederland. Ik heb dus tot mijn elfde in de Filipijnen gewoond. Mijn familie kon kiezen om op de Filipijnen te blijven wonen of om naar Nederland te verhuizen, mijn stiefpa is namelijk Nederlands, en we vonden het allemaal een goede mogelijkheid. Ook om de wereld buiten de grenzen te zien, nieuwe cultuur en mensen te leren kennen en nieuwe dingen te ervaren. Ik en mijn broer konden zelf kiezen of we daar wilden blijven wonen of niet. Daar hebben we wel geluk mee gehad, dat we zelf mochten kiezen. Mijn broer is uiteindelijk weer terug naar de Filipijnen gegaan om daar zijn studie af te maken en te werken.
Thuis praat ik drie talen: Nederlands, Engels en Filipijns. Dat is soms een beetje lastig. Soms is het ook wel een beetje gek, want ik heb daar lang gewoond en weet er nog heel veel van. Daar had ik een hele andere levensstijl dan hier, dus voor mij lijkt het soms alsof ik twee verschillende levens heb geleefd. Het is qua cultuur en sfeer hier wel anders, hoe mensen tegen je praten bijvoorbeeld. Mensen zijn directer hier en ook meer open naar elkaar. Op de Filipijnen, het zijn allemaal hele goede mensen, maar er zitten wel een paar tussen die gesloten zijn voor de wereld, omdat het daar minder veilig is. Nog een groot verschil is dat we daar andere tradities hebben, je hele familie komt daar vaak bij elkaar en je bent dan alleen maar grapjes met elkaar aan het maken. Hier is het meer dat je beleefd moet blijven en je familie een stuk verder verspreid van elkaar woont en je elkaar niet zo vaak ziet. Dat soort kleine verschilletjes. Het voelt wel echt anders.
In basketball vond ik rust
Aan het begin was het wel even wennen natuurlijk, maar voor mijn gevoel was het niet heel moeilijk om me aan te passen. Ik ben goed met talen, dus daar had ik geluk mee! Ik kon na een jaar al best goed Nederlands en na twee jaar kon ik het vloeiend. Daar moet je dan echt speciale cursussen voor nemen, dan ben je alleen maar met Nederlands bezig en een beetje wiskunde… Ik ben opgevoed met het idee dat school belangrijk is, mijn moeder kocht ook altijd van die boeken met rekensommen om me te stimuleren. Ze heeft me opgevoed op zo’n manier dat ik altijd leergierig ben geweest. Nu zit ik in het laatste jaar VWO, dus dat is wel gelukt.
Mijn tweede jaar in Nederland was wel lastig voor mij. Ik was hard aan het werk op school om mijn cursussen te halen en daardoor wist ik niet goed hoe ik nieuwe vrienden moest maken buiten school om. Dus, als ik gefrustreerd werd van mezelf, want ik verwachtte daarnaast ook veel van mezelf, ging ik basketballen. Daarin vond ik rust, ook al was ik in mijn eentje. Dat heeft echt een speciale plek in mijn hart.
Mijn broer heeft me leren basketballen op de Filipijnen, het is daar de nummer één sport. Ze zijn daar heel fanatiek. Ik weet nog dat toen ik klein was we niet zo veel hadden en we dus moesten improviseren. Dus we gingen af en toe voetballen met plastic flesjes of met een hele gekraste, afgeraffelde basketball basketballen op onze blote voeten of flip-flops! Toen ik nog te klein was om mee te doen, zat ik altijd langs de velden te kijken. Op één straat hadden we drie basketbalvelden en elke avond kwamen allemaal mensen daarheen om te basketballen of te kijken.
Het is belangrijk tegen jezelf te zeggen dat je goed bezig bent
In de eerste, zat ik met een andere Filipijnse jongen in de klas en hij was heel goed met een basketball. Dan gingen we één-tegen-één op een pleintje tegen elkaar spelen en zo kwam ik erachter dat ik het toch wel erg leuk vond. Dus toen ben ik bij Northside Ballers gaan spelen. Vanaf daar was het alleen maar groeien binnen basketball. Ik heb in het U16 en U18 gespeeld en nu U20 bij Hot Pepper Heat. Northside is echt heel open en aanmoedigend om je eigen weg te vinden, je bent altijd welkom om er naartoe te gaan ook al is het alleen maar om te kijken bij wedstrijden. Het is altijd een leuke sfeer daar.
Als jongere jongen deed ik wel vaker mee met toernooitjes die Unites had georganiseerd. Ik wilde dat ook voor andere jongeren beschikbaar maken en ze helpen. Vrienden en clubgenoten zaten ook al bij Unites, dus ik heb bij hen nagevraagd hoe je eigenlijk op de Unites courts terechtkomt en zo kwam ik in contact met 3X3.
Het belangrijkste wat ik zelf heb geleerd door sporten, en wat ik als Leader altijd probeer mee te geven, is het belang van mensen leren begrijpen, hoe mensen zijn, om meer te kunnen begrijpen en open te staan. Ik vind het erg belangrijk om bewustzijn en awareness te verspreiden om mensen te laten beseffen: jij bent dit en ken je waarden. Mensen zeggen vaak dat ze iets niet kunnen, maar je moet je beseffen hoe krachtig je woorden zijn. Ik heb voor mezelf lange tijd de lat hoog gelegd en op een gegeven moment kwam ik erachter dat het ook negatieve gevolgen heeft. Al had ik mijn doelen gehaald, voelde het alsnog nooit genoeg. Ik was best streng voor mezelf en verloor daardoor ook respect voor mezelf. Soms heb ik dat nog steeds en struggle ik er nog mee. Maar, omdat ik me dat realiseerde, kon ik de mindset opbouwen van: positief over jezelf denken en jezelf met respect behandelen, want zo kan je ook andere mensen met respect behandelen en je werk beter doen. Het is echt belangrijk om tegen jezelf te zeggen dat je goed bezig bent. De enige die je namelijk echt kan tegenhouden, ben jij zelf.
