LEADERS OF UNITES #76 – Danilo Stojanović
Ik wil meegeven dat je jouw eigen weg moet vinden
Ik ben Danilo en ik ben 20 jaar oud. Ik kom uit Amersfoort, geboren en getogen. Mijn ouders komen beiden uit Servië. Ik heb een broertje, zestien, en zusje, veertien, dus ik ben de oudste broer. Mijn broertje keek heel erg naar me op, dus als oudste kind moet je je broertjes en zusjes dan ook echt een beetje opvoeden en op ze passen natuurlijk. Ik wil ze meegeven dat ze hun eigen weg moeten vinden. Iedereen is anders, ik probeer mijn broertje altijd mee te nemen met sporten, zodat hij niet de hele dag op zijn kamer zit en echt het beste van zijn leven maakt.
Als iemand aan mij vraagt waar ik vandaan kom, zeg ik altijd Servië, omdat ik me meer Servisch voel dan Nederlands. Mijn hele familie woont daar, behalve mijn oma en opa. Die wonen ook in Nederland. Ik heb nog wel veel contact met mijn familie in Servië, dus daardoor voel ik me ook echt verbonden met het land. Serviërs zijn meestal best wel gesloten en praten niet zo snel over emoties of dingen die niet goed gaan. Ze zijn juist van het alleen maar grapjes maken. In Nederland gaat het gelijk meer over mentale gezondheid en dat zie je daar echt minder. Ik vind mezelf wel een goeie mix van beide.
Ik denk dat je veel leert als je in het diepe wordt gegooid
Via mijn neef die in Servië woont, heb ik basketball leren kennen. Hij heeft daar professioneel gespeeld, hij is ook echt 2,05 meter of zo. Ik heb die genetics helaas niet gekregen. Hij speelde vroeger altijd met mij toen ik in Servië was. We speelde gewoon op een veldje en af en toe ging ik bij een training kijken. Dat heeft mij echt geïnspireerd om basketball te gaan spelen.
Ik ben op mijn zesde begonnen. Eerst speelde ik gewoon buiten op een veldje. Toen ik tien jaar oud was, ben ik begonnen bij Crackerjacks. Het jongensteam was nog niet zo goed, dus moest ik bij de meisjes spelen als enige jongen. Zij waren namelijk veel beter. Daar heb ik het hele seizoen wedstrijden meegespeeld. Het was af en toe tegen een gemixt team, maar vaak gewoon tegen een meidenteam. Trainen met meiden was wel anders. Ik was altijd alleen in de kleedkamer, omdat er geen andere jongens waren. Het was wel echt een leuke ervaring, vind ik. Ik heb daar veel geleerd en ik vond het ook fijn dat ik daar landelijk kon spelen. Ik denk dat je daar namelijk wel veel van leert, als je gelijk in het diepe wordt gegooid.
Uiteindelijk ben ik wel weer in een jongensteam terechtgekomen. Ik heb altijd in de eerste klasse/tweede divisie gezeten. Onze club had nog niet zo’n heel goed jeugdprogramma voor de jongens, maar ik heb daar wel veel vrienden gemaakt. We zijn best wel lang met zijn allen in hetzelfde team gebleven. Het zijn nu guys waar ik nog vrienden mee ben en op pleintjes mee speel.
Ik heb door basketball geleerd om meer zelfvertrouwen te hebben
Ik heb via mijn club 3X3 Unites leren kennen. Er kwam iemand langs om nieuwe Leaders te werven. Ik wist eigenlijk nog helemaal niks over 3X3 Unites, maar ik ben gelijk die dag overgehaald. Een paar vrienden van mij deden ook mee, dus we dacht: het zal vast wel leuk zijn als we met zijn allen gaan én het is ook leuk as bijbaantje. We waren met dertien mensen in de Leader Course. Iedereen die meedeed kende elkaar al. Het ging daarom best wel soepel. Omdat we vanuit dezelfde club kwamen, konden we ook al goed samenwerken. We hebben ook echt een mooi eindevent neergezet, al zeg ik het zelf. Voor het 3x3 toernooi wat we organiseerde, hadden we ook echt heel veel goeie sponsors geregeld: New York Pizza, meerdere supermarkten. Het was echt een mooi toernooi die ik ook nog eens heb gewonnen. Echt een positieve ervaring dus!
Door basketball en de Leader Course heb ik wel echt geleerd om meer zelfvertrouwen te hebben, op en buiten het veld. Ik was eigenlijk altijd een verlegen jongen. Daardoor heb ik mezelf soms echt tegengehouden op school, in vriendschappen en op het veld. Ik accepteerde alles maar, omdat ik mezelf niet durfde uit te spreken. Door de Leader Course ben ik wel echt uit mijn comfort zone gehaald en ben ik actief mensen gaan aanspreken om te vragen of ze mee wilden spelen. Ook tijdens het basketballen begon ik mensen aan te spreken. Eerst zei ik nooit wat tijdens een wedstrijd en nu spoor ik mijn teamgenoten aan en geef ik tips. Zelfs vanaf de bank. Ik ben niet bang om mijn stem te laten horen nu, in vergelijking met vroeger.
3X3 Unites is er om je eigen skills te vinden en die toe te passen
Buiten het veld bleef mijn zelfvertrouwen ook groeien. Ik bleef uit mijn comfort zone stappen en nu is het gewoon een dagelijks ding om mensen aan te spreken zonder daar over na te denken. Ik ben zelfs met 3X3 Unites en een paar andere Leaders naar Engeland gegaan om daar een 3x3 community op te bouwen. Ik ben toen nog meer als persoon gegroeid. Ik heb daar echt mijn eigen rol moeten vinden in de groep en in de community.
Mijn rol bij 3X3 Unites is nu Coördinator Amersfoort. Ik kijk nu nog veel mee, maar krijg ook wel veel verantwoordelijkheid, omdat ik hier woon en de andere Coördinator Amersfoort niet. Voor deze zomer heb ik een plan opgesteld om ook hier de community te laten groeien. Ik denk dat Amersfoort wel echt veel potentie heeft als het gaat om basketball en 3X3 Unites. Het heeft vorig jaar even stilgelegen met Unites, dus veel Leaders zijn niet heel actief meer. Maar, we hebben nu weer een nieuwe Leader Course en ik zie dat daar wel een paar goeie Leaders tussen zitten die het weer kunnen oppakken hier. Het mooie en uitnodigende van 3X3 Unites is de vrijheid die je hebt om je eigen ding te doen. Je hoeft niet eens goed te zijn in basketball of mensen verbinden. Het is echt om je eigen skills te vinden, waar jij goed in bent, en die toe te passen bij 3X3 Unites. We hebben er altijd wel wat aan!
