Inmiddels weet ik dat als ik een doel stel voor mezelf, dat ik dit dan ook kan halen.

Ik ben Pascal Visser. Ik ben 23 jaar. Ik heb één oudere broer en ik woon al mijn hele leven in Velsen. Sinds dat ik 9 of 10 jaar oud ben zit ik al op basketball. Eigenlijk wou ik op voetbal maar dat vonden mijn ouders niet zo’n goed idee. Mijn vader basketballde al en mijn broer ook. Ik begon rond die leeftijd ook met NBA kijken. Ik kan me nog goed een wedstrijd tussen de Los Angeles Lakers en Orlando Magic herinneren! Daarom leek het mij een toffe sport om te gaan doen. Ik werd al snel fanatiek. Trainde veel. Ik vond het echt heel leuk. Mijn mooiste basketball herinnering is denk ik van toen ik met mijn onder 14 team kampioen werd. Dat was een tof team en mijn eerste kampioenschap. Daar denk ik nog met veel plezier aan terug.

In de afgelopen 14 jaar ben ik ook af en toe wel gestopt met basketball. Dan had ik de motivatie even niet meer. Als ik het dan niet doe dan mis ik het toch dus ik blijf steeds maar terug komen. Het is ook niet altijd makkelijk geweest hoor. Ik heb heel veel blessures gehad. Van een lullige enkelverzwikking tot een jumpers knee of gescheurde enkelband. Maar ik gaf niet op. Daarin lijk ik wel een beetje op mijn favoriete speler, Kobe. Door je blessures heen spelen. Hard werken. Dat deed hij als geen ander en daar herken ik mezelf wel in.

We spelen een rol in het stimuleren van kids om te bewegen en op het rechte pad te blijven.

Het heeft best even geduurd voordat ik wist wat ik wou gaan studeren. Na lang zoeken schreef ik me in voor de studie sportkunde. Hier ga ik nu naar mijn derde jaar. Ik zit hier helemaal op mijn plek. Ik vind evenementen organiseren voor jongere kinderen en hun begeleiden echt heel leuk. De laatste jaren heb ik me ook persoonlijk heel erg ontwikkeld. Ik ben veel opener geworden en sociaal meer bereikbaar geworden. Vijf jaar geleden had ik nooit zo maar bij iets als 3X3 Unites meegedaan. Dat vond ik dan spannend dus waagde ik me er niet aan.

Vanwege mijn opleiding besloot ik mee te doen aan de 3X3 Leader Course. Het paste goed bij mijn opleiding en in de praktijk is ook gebleken dat ik het heel gaaf vind. De court waar we werken komen jongeren tussen de 5 en 16 jaar. Iedereen is welkom ongeacht je leeftijd, huidskleur, achtergrond. Dat toegankelijke van de court vind ik heel belangrijk. Soms worden de oudere jongens wel wat competitief, soms zelfs zo erg dat het jonge kids afschrikt om mee te komen doen. Dan vind ik het belangrijk om ze daar op aan te spreken want deze court is van iedereen en iedereen moet zich hier welkom voelen.

Het belangrijkste aan het werk als 3X3 Leader vind ik eigenlijk twee dingen. Ik vind het belangrijk dat kinderen van jongs af aan veel in beweging zijn. Er is veel overgewicht problematiek en als ik daarin een beetje kan helpen vind ik dat al heel belangrijk. Daarnaast ligt onze court ook in een wijk waar best wel wat problemen zijn. Wat wij daar doen houdt jongeren ook echt van de straat. We spelen echt een rol in het stimuleren van kids om te blijven bewegen en op het rechte pad te blijven.

Ik ga in ieder geval iets doen met jongeren en met organiseren. Daar krijg ik energie van.

Wat ik in de toekomst precies ga doen vind ik nog lastig. Ik ga nu stage lopen bij sportloket Velsen. Ik weet niet of dat precies is wat ik wil gaan doen, maar in bij zo’n soort organisatie of als zzp’er werken lijkt me interessant. Ook vind ik de onderwijs kant steeds interessanter. Daarin werken ze ook met deze jonge doelgroep. De evenementenbranche lijkt me ook wel heel vet. Dan hoef ik niet de Olympische Spelen te organiseren hoor. Het mag gewoon iets dichter in de buurt zijn en voor jonge kids. Wat het dan ook wordt, het wordt in ieder geval iets met jongeren en organiseren, daar krijg ik energie van.