Een hele mooie herinnering is dat ik een ‘and one’ had en dat het publiek mijn nickname riep

Ik ben Sergio Blom. Ik ben 21 jaar en ik kom uit Amstelveen. Toen ik 10 jaar was, ben ik gaan basketballen. De sport kende ik al omdat mijn vader vroeger had gespeeld. Mijn moeder was vooral een voorstander van een binnensport omdat het warmer was dan langs een voetbalveld. Het bleek echt de sport voor mij! Ik heb bij verschillende verenigingen gespeeld. Eerst bij MBCA, toen bij Harlem Lakers. Daar speelde ik in de u16 en dat ging heel goed! Ik werd zelfs uitgenodigd voor de selectie van het Nederlands team. Het jaar erna ging minder. Ik had een andere coach en kreeg weinig speeltijd. Dat vond ik echt lastig. Het ene jaar speel je Nederlands team en het jaar erna speel je niet.

Ik ging terug naar MBCA waar ik tijdens mijn tweede jaar u18 wel echt toe was aan een nieuwe stap. Via vrienden in Sevilla kwam ik in contact met de coach daar. Hij wou dat ik in Sevilla kwam spelen. Dat heb ik gedaan. Het was echt het mooiste seizoen wat ik ooit heb gespeeld. Het was hard werken om me te bewijzen als nieuwe speler, maar de coach gaf me de ruimte hiervoor en al snel verdiende ik mijn plek in het veld. Ik mocht starting zijn tijdens de final four. Waar ik de kans kreeg van het publiek om als MVP gekozen te worden. Een hele mooie herinnering aan mijn tijd daar, is dat ik een ‘and one’ had en dat het hele publiek mijn nickname riep; El Guiri (de buitenlander). Mijn vrienden in Sevilla noemen mij nu nog steeds zo.

In Sevilla kreeg ik ook de kans om als bankspeler met het herenteam mee te gaan. Ik merkte al snel dat ik daar nog niet aan toe was. Ze waren 4 of 5 keer breder dan ik, drie keer zo slim en een stuk sneller. Ondanks dat ik het er enorm naar mijn zin had besloot ik terug te gaan naar Nederland om daar nog in de U22 Dutch Talent League te spelen bij de Harlem Lakers. Ik zag daar maar weinig van mijn oude teamgenoten terug. Ergens wist ik altijd al dat het geen sprint is, maar een marathon en dat ik ze uiteindelijk wel zou pakken. Ik heb altijd gespeeld met de mindset; ‘ik ben beter dan hun’. Als ik er in ga met de gedachte dat zij beter zijn, dan hebben zij al een voorsprong. Niet dat ik ze onderschat, maar ik weet gewoon wat ik kan.

Ik vind het belangrijk dat iedereen die deelneemt hetzelfde warme en welkome gevoel heeft wat ik heb gevoeld toen ik onderdeel werd van de community

Eigenlijk was mijn kennismaking met 3X3 heel ongepland. Ik was gewoon van plan om een toernooitje te spelen in Amsterdam in de Bijlmer. Errol van Open Run hoorde dat en hij vroeg aan mij wij wat van hun gear wilden gebruiken. Via Errol werd ik voor steeds meer toernooien gevraagd. Hij leerde mij ook om zelf mijn team te managen zoals je dat doet in 3X3. Zelf je teamgenoten kiezen, zelf je plays kiezen. Dat is heel fijn aan 3X3. Je bent je eigen baas. Je eigen teammanager. Je mag alles zelf bepalen.

Met 3X3 Unites heb ik voor het eerst kennis gemaakt doordat zij het pleintje bij mij voor de deur in Amstelveen als nieuwe locatie gingen toevoegen. Het eerst wat ik zei toen ik dat hoorde was; ‘dit pleintje is echt dood, er komt hier niemand om te basketballen. Als je wilt spelen ga je naar Museumplein of naar Nelson Mandelapark, je gaat overal heen, maar niet naar een veld hier om de hoek.’ Toen werd ik gevraagd om deel te nemen aan de 3X3 Leader Course. Hier kon ik een rol pakken als drijvende kracht in de cultuuromslag binnen de gemeente en de club. Alle tijd, moeite, energie en activiteiten die ik met twee anderen heb gedaan de afgelopen twee jaar hebben geresulteerd in een nieuw veld. Een veld met verstelbare baskets en nieuwe vloeren. 

We begonnen in 2020 met zo’n twintig man tijdens de activiteiten, maar tegen het einde van onze opleiding waren dit er al zestig tot zeventig. Ik vind het belangrijk dat iedereen die deelneemt hetzelfde warme en welkome gevoel heeft wat ik heb gevoeld toen ik onderdeel werd van de community. Het wordt daardoor steeds levendiger. Wat ik het mooiste vind van de community is dat ik weet dat ik straks niet alleen op een veld sta. Ik fiets in het donker terug en dan zijn er nog steeds mensen aan het basketballen.

Het zou gaaf zijn dat als ik als rolmodel of opleider betrokken kan blijven in Amstelveen als ik over vijf jaar op de 3X3 World Tour sta

In mijn toekomst blijft basketball een grote rol spelen. Ik wil de groei van de community in Amstelveen behouden. Dat er steeds meer mensen maar ook 3X3 Leaders bij komen. Ik had niet verwacht dat er zo veel saamhorigheid in Amstelveen zou ontstaan. Zeker niet binnen zo’n korte tijd. Het zou wel mooi zijn als er dan ook nog wat meer dames bij komen, want het zijn nu vooral jongens.