Mijn keuze om voor New Heroes te gaan basketballen heeft mijn leven gevormd naar wat het nu is

Mijn naam is Luc, ik ben 19 jaar en ik ben geboren in Houten en daar woon ik ook nog steeds. Ik heb één broertje, die is drie jaar jonger. Daar heb ik een goeie band mee. Ik ben best wel vroeg begonnen met basketball. Toen ik vijf was ben ik bij Woodpeckers begonnen. In de tweede van de middelbare school, toen ik 14 was ben ik bij New Heroes in Den Bosch gaan spelen en ook daar naar school gegaan. Toen werd mijn leven zo’n beetje alleen maar slapen in Houten en verder was ik altijd in Den Bosch. De stap om voor New Heroes te gaan basketballen is wel grootste keuze geweest die mijn leven heeft gevormd naar wat het nu is, qua persoonlijke ontwikkeling. Ik had al mijn vrienden hier in Houten en ik kende eigenlijk niemand in Den Bosch. Ik had daar pas twee keer meegetraind, dus ik moest daar helemaal opnieuw beginnen. Deze periode heeft me geleerd dat ik heel veel drive en discipline heb.

Toen ik zo’n 16 jaar oud was ben raakte ik geblesseerd. In het begin kwam ik nog wel eens in de hal, maar ik werd er zo ongelukkig van dat ik zelf niet kon spelen dat ik toen zelfs 1,5 jaar lang niet in een sporthal ben geweest. Ik had op dat moment enorm veel energie over en toen ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Dit startte met dingetjes verkopen op internet. Webshopje hier, webshopje daar. Maar ik kreeg er geen voldoening uit omdat ik niet merkte of mensen blij waren met wat ze bij me kochten. Dus toen naar de kant gegaan van sport omdat dit me altijd al goed lag. Eerst ben ik personal training gaan geven. Ik heb mijn eigen EMS (Elektro Musculaire Stimulatie) systeem gekocht en daarmee ben ik personal training aan huis gaan geven voor mensen met tijdgebrek om te sporten. Ik heb zelfs gekeken of ik met dat pak een topsportprogramma kon oprichten, maar dat ging moeizaam omdat het coronatijd was.

Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij SVO in de Meern waar ik basketball training ben gaan geven. Daar kwam ik in aanraking met een gehandicapte jongen die ik training ben gaan geven. Ik had nog nooit zoiets gedaan, maar ik dacht waarom niet, dat wil ik best proberen. Dit werd gezien door ouders met gehandicapte kinderen en inmiddels geef ik training aan een flinke groep gehandicapte mensen van alle leeftijden. Daarnaast heb ik een eigen sportschool in Rotterdam.

Wat me trok aan de 3X3 Leader Course was de mogelijkheid om door middel van basketball mensen te helpen

Via SVO leerde ik Kasper kennen en die vroeg of het me wat leek om 3X3 Leader te worden. Ik heb eigenlijk altijd wel 3X3 gedaan. Ik denk dat ik nog in de U10 speelde toen ik aan mijn eerste 3X3 toernooitje meedeed. Van daar kwam ik bij het Nederlands Kampioenschap bij het Olympisch Stadion en zo is het eigenlijk altijd wel onderdeel van mijn basketball programma geweest. Er waren jaren dat ik maximaal 2 of 3 toernooien in het jaar maar miste omdat ik het veel te leuk vond!

Wat me trok aan de 3X3 Leader Course was de mogelijkheid om door middel van basketball mensen te helpen. Ik dacht; al wordt het niks, het is in ieder geval een leuke groep mensen die bij 3X3 Unites zijn aangesloten. Dus dan is het in ieder geval leuk met hun en alles wat ik er omheen leer is mooi meegenomen. Ik ben toen samen met twee van mijn stagiaires, Marijn en Ismael, begonnen en hebben we ons diploma gehaald. Uiteindelijk heb ik er mega veel van geleerd en hele waardevolle contacten en vriendschappen aan overgehouden.

Er poppen bij mij altijd ideeën in mijn hoofd op en als ik er een kans in zie ga ik ervoor om dat te realiseren

In de toekomst wil ik heel graag mijn eigen kantoor in Utrecht. Dat moet een hele mooie plek worden. Met een onderverdieping waar je kan sporten en de bovenverdieping met een gaaf kantoor. Eigenlijk een beetje zoals het HQ van 3X3 Unites in Amsterdam, dat je er ook gewoon kan chillen. Daarnaast wil ik kijken of ik meer tijd vrij kan maken om ook dingen in het basketball te doen. Het lijkt me gaaf om een groot project te bedenken en te kijken of ik dat kan realiseren. Er poppen bij mij altijd ideeën in mijn hoofd op en als ik er een kans in zie ga ik ervoor om dat te realiseren.  

Als laatste lijkt het me ook leuk om weer zelf te gaan basketballen. Wat ik daarin lastig vind is dat ik niet zomaar voor de lol kan basketballen. Ik heb dan altijd moeite als mensen dan niet echt hard gaan op training en niet alles geven, dus ik moet wel goed zoeken naar een plek waar ik weer terug de sport in kan. Dus daar ben ik nu naar aan het zoeken.

Het mooie maar ook het moeilijke als ondernemer is dat je altijd kansen ziet en daar iets mee wil gaan doen. Maar tegelijk heb je heel weinig tijd omdat je dagelijkse onderneming ook doorloopt. Op dit moment heb ik weer veel nieuwe gehandicapte kinderen die zich hebben aangemeld voor training, dus ik denk dat ik daar nu iemand voor ga aannemen zodat ik zelf tijd heb om weer nieuwe dingen te gaan doen. Waaronder dus ook meer met basketball.