Mijn ontwikkeling in basketball ging hard

Mijn naam is Menno Thewessen. Ik ben 21 jaar oud en ik kom uit Rosmalen. Samen met mijn ouders en oudere zus heb ik daar het grootste gedeelte van mijn leven gewoond. Sinds 3 jaar woon ik nu in Amsterdam, waar ik mijn studie Sport, Management en Ondernemen doe. Ik heb gelukkig een familie die mij altijd steunt in alles wat ik doe. Daar ben ik heel blij mee. Mijn ouder zus is nu 24 jaar oud en zij is eigenlijk de reden geweest dat ik ben begonnen met basketball. Al van kleins af aan zat zij op basketball en ik ging vaak mee naar haar wedstrijden. Als kleine jongen wilde ik hetzelfde doen als mijn grote zus, dus toen ben ik met negen jaar oud, naast voetbal, ook basketball gaan doen bij Black Eagles.

Mijn ontwikkeling in basketball ging eigenlijk best wel hard. Al snel moest ik voetbal achter mij laten, omdat ik U14 eredivisie kon gaan spelen. Het was niet meer te combineren, maar de beslissing was niet lastig. Ik was 12 jaar oud en basketball ging gewoon beter en vond ik leuker dan voetbal, dus de keuze was snel gemaakt. Op dat moment ging ik ook naar de middelbare school, maar gelukkig kon ik naar een specifieke topsportschool gaan bij ons, waardoor ik goed mijn school met mijn basketball kon combineren.

Mijn droom om van basketball een carrière te maken was toen snel verdwenen

Toen we van het eerste jaar U16 naar het tweede U16 zouden gaan veranderde er een aantal dingen. Samen met de andere jongens in mijn team deden we de selectietrainingen om door te gaan naar Den Bosch. Dit was een lastig proces waar ik uiteindelijk te horen kreeg dat ik te klein was en niet mee mocht. Alle andere goede jongens gingen spelen in Den Bosch en ik bleef achter. Mijn droom om van basketball een carrière te maken was toen snel verdwenen. Het opstarten hierna was lastig. We gingen een divisie lager spelen en daarnaast had ik in mijn team het gevoel dat ik alles zelf moest doen. Ik werd snel boos op mensen als ze foute dingen deden in het veld. Dat was voor niemand leuk. Gelukkig heb ik uiteindelijk geleerd om op een goede en prettige manier de aanvoerders rol te pakken en die ontwikkeling heeft mij veel geleerd.

Op het veld is mijn rol in de loop der jaren best wel veranderd. Eerst was ik voornamelijk een defensieve speler. Dat ben ik nog steeds wel een beetje, maar vroeger was ik vooral de kleine jongen in het veld die de beste guard lastig viel en er alles aan deed om het heb moeilijk te maken. Nu heb ik me wat meer ontwikkeld in het aanvallen en dan voornamelijk het opzetten van een aanval, maar ook rustig spelen en het overzicht houden. Ik speel nog steeds bij Black Eagles, ondanks dat ik in Amsterdam woon. Door de jaren heen heb ik veel vrienden gemaakt, waar ik nog steeds mee speel. We zijn een vriendenteam op goed niveau en dat vind ik op dit moment leuker dan bij een nieuwe club beginnen in Amsterdam.

Bij 3X3 Unites voelde ik mij direct welkom

3X3 als sport leerde ik voor het eerst kennen in de U16. Samen met wat jongens uit mijn team deden we mee aan de Nederlandse Tour waar we als tweede eindigden in Zwolle. In 3X3 werd ik gedwongen om aanvallender te zijn. Het gaat een stuk sneller en iedereen krijgt scoringskansen in het veld. Toch probeer ik wel altijd het overzicht te houden.

Tijdens het zoeken naar een stage voor school kwam ik voor het eerst in contact met 3X3 Unites. Nadat ik mijn sollicitatie had opgestuurd kreeg ik snel reactie van Jesper. We maakten een afspraak om te kijken wat ik te bieden had en wat 3X3 Unites kon bieden en vanaf de binnenkomst voelde het goed. Ik kreeg het gevoel dat ik enorm welkom was, op een prettige, informele manier. Na het gesprek kon ik eigenlijk meteen beginnen en kon ik direct aan de slag met een aantal grote projecten, zoals het scholentoernooi. Hierbij kreeg ik al gelijk mijn verantwoordelijkheden en kon ik het snel goed oppakken. Dat vertrouwen was erg fijn. Naast mijn stage bij Unites heb ik ook een bijbaan als corona testafnemer en ben ik aangemeld bij Young Ones. Hier werk ik als een soort freelancer aan verschillende klussen. Ik heb ook wel tijd voor vrienden en basketball, maar mijn studie vind ik wel heel belangrijk.

Door mijn teamgenoten word ik de ‘’pitbull’’ genoemd

Kijkend naar de toekomst wil ik over 5 jaar sowieso mijn opleiding hebben afgerond. Op dit moment zit ik eraan te denken om misschien nog een master daarna te doen, dus dat zullen we dan wel zien. Het liefst zou ik ook binnen het management vak iets met mijn opleiding gaan doen en op sportgebied hoop ik nog gewoon met vrienden te spelen en plezier te hebben.
Ik heb wel een groot doorzettingsvermogen. Ik vlieg projecten volle bak aan en ik bijt me graag vast als ik eenmaal een beslissing heb gemaakt. Wat wel komisch is, is dat deze eigenschap ook terugkomt op het basketballveld, waar ik door mijn teamgenoten de ‘’pitbull’’ wordt genoemd. Ik laat me niet afleiden door randzaken en ik ga er volledig voor. Zowel op het veld, als daarbuiten.