DE SCHEIDING VAN MIJN OUDERS WAS MOEILIJK VOOR MIJ

Mijn naam is Noah Sriram, ik ben 21 jaar oud en ik woon al mijn hele leven in Amsterdam Zuidoost. Ik heb een zus van twee jaar ouder en samen wonen we bij mijn moeder thuis. Daarnaast heb ik ook nog een halfbroertje van mijn vaders kant. Sinds mijn 10de zijn mijn ouders gescheiden, maar het contact met mijn vader is niet altijd goed geweest. Ik heb het een lange tijd wel moeilijk gehad met de scheiding. Ik was nog jong en alles ging super snel. Binnen 6 maanden had mijn vader een nieuwe vriendin en was er een kindje op komst, een jongetje. Als 10-jarige was dit allemaal heel veel heel snel en ik wilde niets met zijn nieuwe vriendin te maken hebben. Toen mijn vader mij vertelde dat hij een zoontje zou krijgen voelde dat ook alsof ik vervangen werd en dat was best wel heftig voor mij.

Ik heb er toen voor gekozen om mijn vader een lange tijd niet te zien. Ik denk dat we elkaar 5 of 6 jaar niet hebben ontmoet. We spraken wel telefonisch elke week, maar op een gegeven moment had ik daar ook minder zin in. Dan nam ik niet op, of belde ik niet terug. Hierdoor ging hij ook minder bellen en spraken we elkaar wellicht één keer in de twee weken. Toen ik 16 was vond ik het tijd voor een ommekeer en ik besloot om na al die jaren akkoord te gaan om af te spreken. Sindsdien is de band weer veel beter geworden. Ik heb ook mijn halfbroertje toen ontmoet en ook daar ben ik nu goed mee. Onze band is zo goed als het kan hersteld en dat is wel heel erg fijn.

IK BLEEK GEVOEL VOOR BASKETBALL TE HEBBEN

Tijdens de scheiding kwam ik ook voor het eerst in contact met basketball! Mijn beste vriend van de basisschool volgde bij Club 2000 elk weekend een basketball school en hij vroeg mij een keer mee. Ik was vroeger heel erg verlegen en durfde niet zo snel nieuwe dingen te proberen en nieuwe mensen vond ik spannend. Ik was ook lang voor mijn leeftijd en toen ik daar aankwam viel ik op door mijn lengte, maar ik bleek ook gevoel voor basketball te hebben. Al snel viel ik op bij de coaches en werd ik gevraagd om lid te worden en mee te trainen. Ook dat vond ik heel spannend.

Ik wilde geen wedstrijden spelen eigenlijk, omdat ik wel bang was om het verkeerd te doen, maar toch heb ik doorgezet. Hier ben ik achteraf gezien heel erg blij mee geweest. Ik heb onwijs veel goede vrienden overgehouden aan basketball.

Door de jaren heen was ik altijd wel een van de betere spelers in het team bij Club 2000. We promoveerden een aantal keer en elke wedstrijd wonnen we vaak wel dik. Nadat ik 2 jaar U12 had gespeeld ben ik naar Apollo gegaan. Club 2000 stond op instorten en tijdens een winterkamp werd ik door Apollo gevraagd om bij hen te komen spelen. Ook dit was weer een grote stap. Al mijn vriendjes moest ik achterlaten en ik moest naar een ander gedeelte van stad. Bij Apollo was iedereen ineens goed en op niveau. Mensen waren beter dan ik en ik haalde het eerste team niet. In mijn tweede jaar lukte het me wel om eredivisie U14 te spelen, maar toen ik werd geselecteerd voor het eerste team in de U16 heb ik zelf gekozen om naar het tweede team te gaan. Het ging niet zo goed op school, waar ik VWO deed, maar daarnaast heb ik basketball altijd ontzettend leuk gevonden als hobby. Ik heb nooit de ambitie gehad om professioneel te gaan spelen, dus ik koos op dat moment voor mijn school.

DOOR BASKETBALL BEN IK GEGROEID ALS PERSOON

Nadat ik die stap had gemaakt ging het gelukkig snel beter en heb ik gewoon in een keer mijn diploma gehaald. In die tijd leerde ik ook voor het eerst 3X3 basketball kennen. Tijdens de zomer deed ik mee met toernooitjes en de Streetball Masters. Ik merkte dat ik het ontzettend leuk vond. De sfeer was goed en het was altijd gezellig en uitdagend. Basketball heeft me veel geleerd als ik er zo op terugkijk. Toen ik klein was was ik heel erg verlegen. Ik was bang om nieuwe dingen te proberen, maar met basketball durfde ik wel stappen te nemen die ik op andere vlakken nog niet durfde te zetten. Bij basketball leerde ik nieuwe dingen proberen en met de 3X3 Leaderopleiding leerde ik daarbij nog veel meer nieuwe en belangrijke Life Skills.

Door basketball ben ik gegroeid als persoon en nu vind ik nieuwe dingen al lang niet meer lastig. In groepsverband ben ik rustig en observerend, maar niet per se verlegen. Ik ben een introvert, maar met mijn lengte hoef ik ook niet druk te doen, ik val toch wel op!

IN DE TOEKOMST ZIE IK MEZELF ZEKER IETS MET INFORMATICA DOEN

Op dit moment studeer ik Informatica aan de Universiteit van Amsterdam en geef ik bijles in rekenen, wiskunde en economie aan schoolgaande kinderen. Daarnaast ben ik ook actief als 3X3 Leader. Sinds maart 2020 sta ik op best wel veel veldjes en ik vind het erg leuk om te doen. Ik denk graag mee en ik vind het fijn om betrokken te zijn bij de stichting en wat we doen. Op de veldjes speel ik zelf ook genoeg basketball, dus voor nu hoef ik nog niet bij een club te gaan.

Voor de toekomst heb ik niet per se een sterke droom of ambitie. Ik wist nooit echt wat ik wilde worden, en Informatica vond ik leuk als keuzevak tijdens de middelbare school. Toen was het nog best wel simpel, maar eenmaal op de Universiteit was het toch wel flink aanpoten in het begin. Ik moest echt gaan leren programmeren, het tempo ligt erg hoog, maar nu vind ik het super interessant. Ik kan games gaan bouwen, websites maken, apps ontwikkelen en nog veel meer! Dus, in de toekomst zie ik mezelf zeker iets met Informatica doen, waarschijnlijk in de richting van software en programmeren.