In mijn leven heb ik maar één jaartje echt op basketball gezeten

Mijn naam is Mike Nasibdar, ik ben 36 jaar oud en ik ben geboren en getogen in Amsterdam Oost. Toen ik zes was zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en sindsdien was het echt een eenoudergezin. Het leuke is dat ik in mijn hele leven maar één jaartje echt heb gebasketballd, dit was toen ik 11 was. Daarna werd ik door vrienden meer beïnvloed om op straat te hangen, dus toen heb ik basketball gelaten voor wat het was, maar ik vond het altijd wel een leuke sport!

Toen ik van de basisschool doorging naar het voortgezet onderwijs had ik weinig tot geen vrienden. Al mijn vrienden van de basisschool waren naar een andere school gegaan. Mijn middelbare school was dus best wel lastig. Het eerste jaar haalde ik met moeite en in mijn tweede jaar was het eigenlijk hetzelfde verhaal. Ik was lui. Ik wilde liever slapen en gamen dan huiswerk maken en ik had de discipline er ook niet voor. Ik ben toen naar het PPI gestuurd; het Psychologisch Pedagogisch Instituut. Dit betekende dat ik na mijn reguliere school door moest naar het instituut om van 15:00 tot 17:00 huiswerk te maken.

IK VIND HET HEEL BIJZONDER OM VOOR KINDEREN IETS TE KUNNEN BETEKENEN

Ik heb vroeger veel op straat gehangen, maar nooit met verkeerde bedoelingen. Ik ben wel altijd naar school blijven gaan, ook na mijn middelbare school. Een tijd lang heb ik als schoonmaker gewerkt, maar toen ik 25 jaar was kwam ik op een splitsing. Tijdens mijn pauze in de kantine keek ik rond en vroeg ik me af of dit was wat ik wilde in mijn leven, of dat ik meer wilde bereiken. Ik besloot het laatste te doen en ik ben toen gaan werken als klantenservice medewerker bij Ziggo.

Daarnaast wilde ik altijd al terug naar school gaan met als ultieme doel Engels leraar te worden. Ik vind het heel bijzonder om voor kinderen iets te kunnen betekenen, een soort persoonlijk begeleider te zijn en voor de klas te staan. Als leraar doe je meer dan lesgeven, je bent ook een soort opvoeder en je moet met kinderen kunnen connecten en dat sprak mij enorm aan. Mijn MBO had ik destijds niet afgemaakt. Ik heb toen geprobeerd om naast mijn klantenservice medewerker baan op het HBO terecht te komen met de 21+ test. Na 3 jaar proberen is het me helaas niet gelukt. Ik moest iets anders gaan zoeken en in 2012 kwam basketball ineens weer op mijn pad.

Na dat ene jaartje basketball op mijn 11^de had ik wel de basisprincipes van de sport onder de knie, en ik werd door Robert Kathusing bij Club 2000 gevraagd om les te geven aan de kinderen onder 12. Ik was niet per se de trainer die alles wist, maar ik was voornamelijk heel begaan met de kids, voelde me verantwoordelijk voor ze en zo heb ik daar 3 jaar lang gezeten als trainer. In 2014 kwam deze samenwerking ten einde en toen hebben Robert en ik besloten om onze eigen club op te richten en zo is BC Warriors ontstaan!

Door 3X3 durf ik nog meer controle te nemen over mijn eigen situatie

Het eerste jaar van BC Warriors ging goed en in ons tweede jaar werden bijna alle leden van Club 2000 overgeschreven naar ons, nadat zij uit elkaar waren gevallen. In 2016 kwamen we in contact met 3X3 Unites, dat toen net was opgericht. Natuurlijk had ik wel van 3X3 basketball gehoord, maar dat was toen nog gewoon Street ball. In een meeting met Mark en Jesper werd duidelijk wat 3X3 Unites precies deed en we waren direct zeer enthousiast; cursussen over life skills voor jonge kids, vormgegeven met 3X3 basketball.

Sindsdien hebben we niet meer omgekeken. We zijn op 2 plekken het begin geweest van een community in Amsterdam Zuidoost; eerst bij de Warriors en daarna bij 3X3 Unites. Beide zijn nog steeds enorm sterke communities en dar ben ik wel heel trots op. 3X3 Unites heeft ons geleerd om kansen zelf aan te pakken en dit is ook doorgesijpeld in mijn persoonlijke leven toen ikzelf de 3X3 Leader Course volgde. Ik durfde nog meer controle te nemen over mijn eigen situatie

Ik ben heel trots op wat we hebben bereikt, gedaan en wat we nog willen voor de toekomst. We zijn met 3X3 Unites naar Denemarken gegaan waar we bij een loods aankwamen die helemaal was omgebouwd tot cultureel- en sportief paradijs voor kids. Er waren basketballvelden, voetbalvelden, een klimmuur en dansstudio’s. In de avond kwamen er ook heel veel jongeren om te sporten, maar ook om samen te koken en te chillen. Daarnaast was er ook een groot podium waar artiesten de kans kregen op te treden. Deze combinatie van cultuur en sport vond ik zo ontzettend mooi. Hoe gaaf zou het zijn om ook zo’n concept in Amsterdam Zuidoost te kunnen neerzetten?! Vaak heeft de jeugd keen plek om naartoe te gaan, maar binnen zo’n omgeving kunnen ze veilig samenkomen en zichzelf verder ontwikkelen.

Mijn neef was mijn voorbeeld

Tussen 2014 en 2017 heb ik mijn MBO 4 afgemaakt en in 2018 ben ik de opleiding tot Engels leraar eindelijk gaan volgen, maar door het tragisch overlijden van mijn neef heb ik dit niet kunnen afmaken. Hij was echt een voorbeeld voor mij. Hij was stabiel, had een vrouw en 2 kinderen en een vaste baan. Hij was rechtvaardig en behulpzaam, zeer begaan met anderen en oprecht. Hij is een van de belangrijkste personen in mijn leven en vaak probeer ik nu te denken; wat zou hij doen? Door die gebeurtenis neem ik het leven een stukje serieuzer en is hij nu de drijfveer in mijn leven.

Ik wilde altijd Engels leraar worden, maar als 3X3 Leader en oprichter van BC Warriors kan ik net zo goed kinderen inspireren, begeleiden en dingen leren. Voor de toekomst wil ik graag een koopwoning hebben en wellicht wel ergens als HR-manager aan de slag. Hiervoor wil ik wel eerst die hbo-opleiding hebben afgerond. Ik hoop ergens mijn plekje binnen een bedrijf te kunnen vinden, waar ik mee mag denken over hoe bepaalde processen beter kunnen en dan voornamelijk voor de medewerkers. Ik zie de jongeren ook als een soort medewerkers en ik ben altijd bezig om de processen voor hun makkelijker te maken, zodat ze geprikkeld blijven, uitgedaagd worden en zichzelf blijven ontwikkelen.

Meer Leaders of Unites verhalen lezen?!

Yes please!