Mijn naam is Nasim Riahi en ik ben 19 jaar oud. Ik ben opgegroeid in de Pijp in Amsterdam Zuid. In mijn familie ben ik de enige die aan basketball doet! Mijn ouders en zus doen meer aan voetbal, taekwondo en kickboksen, maar gelukkig vinden ze het erg leuk voor mij dat ik zo’n grote fan ben geworden van basketball. Mijn ouders zijn allebei oorspronkelijk Tunesisch. Mijn moeder is daar ook opgegroeid, maar mijn vader is geboren in Parijs en later naar Amsterdam verhuisd. Ze zijn elkaar tegengekomen in Tunesië en vanuit daar is mijn moeder naar Nederland gekomen. Mijn zus en ik zijn allebei in Nederland geboren.

Mijn ouders waren best wel streng vroeger. Vooral mijn moeder vertelde me vaak dat ik niet met de verkeerde mensen mocht omgaan en niet te laat buiten mocht zijn. Mijn vader maakte mij al van jongs af aan duidelijk dat respect hebben voor anderen heel erg belangrijk is. Als jij geen respect hebt voor andere mensen, dan krijg jij zelf dat respect ook niet terug. Voor mij is dat nu ook wel erg belangrijk. Ik merk vaak dat ruzies ontstaan door gebrek aan respect, door de kleinste dingen al. Dus die waarde heb ik nu wel ter harte genomen.  Mijn oudere zus is ook erg belangrijk voor me. Ze helpt me vaak met bepaalde dingen in het leven en ik houd wel echt van haar. 

Toch heb ik niet altijd netjes de raad van mijn ouders opgevolgd. Toen ik jong was ik een beetje een straatrat. Mijn gedrag was niet bepaald goed en ik kwam vaak in gevechtjes terecht.

VOOR MIJ IS BASKETBALL JUIST DAT ULTIEME TEAMGEVOEL

Wat betreft basketball ben ik best wel laat begonnen, maar nu kan ik niet meer zonder. Mijn liefde voor de sport is begonnen bij mij om de hoek. Hier ligt het een wat onbekend pleintje genaamd het Meerhuisplein. Dit was het enige pleintje waar ik naartoe mocht van mijn ouders, dus daar was ik vaak te vinden. Het veld had wel een basket, maar deze was oud en kapot, maar dat maakte niemand uit, want er werd altijd alleen maar gevoetbald bij mij in de wijk. Al snel kwam ik erachter dat er op het Tabithaplein veel mensen aan het basketballen waren dus ging ik daar naartoe. Later breidde zich dat uit naar de Vechtstraat, maar ook het Museumplein. 

IK KRIJG ENORM VEEL ENERGIE VAN DE KINDEREN

Ongeveer 2 jaar geleden kwam ik Jacopo en Benicio tegen op het Tabithaplein en zij waren echt heel goed. Op dat moment was ikzelf nog niet zo goed, dus door hen ben ik nog meer gaan spelen en trainen. Zij triggerde mij om nog beter mijn best te doen. Een jaar later werd ik door hen benaderd om leader te worden bij 3X3 Unites en daarna werd ik door Kasper Averink geappt dat hij mij wel geschikt vond als 3X3 Leader. Hierna heb ik mij aangemeld als 3X3 Leader en heb ik de opleiding bij Kasper gedaan. Hier ben ik nog steeds erg blij mee! Twee keer in de week ben ik nu actief op het Henrick de Keijserplein en ik krijg enorm veel energie van de kinderen. Het is fantastisch om te zien hoe leuk en grappig ze zijn. Ik ken ze allemaal bij naam en het is altijd leuk en gezellig. 

IK WIL SOWIESO ALTIJD BASKETBALL BLIJVEN SPELEN

Op dit moment volg ik nog geen studie, maar ik heb me wel voor volgend jaar ingeschreven voor de studie Ondernemen en Retail. Graag zou ik in de toekomst mijn eigen zaak willen beginnen. Wellicht mijn eigen rijschool starten, of mijn eigen eettent! In ieder geval wil ik dat in Amsterdam Zuid gaan doen. In de Waalstraat waar ik ben opgegroeid! Qua basketball wil ik sowieso altijd blijven spelen! In een vriendenteam, met grijs haar lekker basketballen, dat lijkt me supertof. Daarnaast zou ik graag de sport groter willen maken in Amsterdam Zuid. In mijn buurt is voetbal nog steeds de standaard, maar als ik die kinderen op het Henrick de Keijserplein zie spelen, hoe goed ze al zijn met 8 jaar oud, is er zoveel potentie! Ik denk dat als we zo doorgaan met 3X3 Leaders op pleintjes zetten, dat we ver kunnen komen. De kinderen komen nu al veel meer naar ons toe en we zijn nu echt wel het gezicht van de buurt als het om basketball gaat. Dat kan alleen maar beter worden!