Mijn naam is Nijs Hartman, ik ben 20 jaar oud en ik kom uit Driebergen. Mijn hele leven heb ik daar doorgebracht, maar nu ben ik naar Utrecht verhuisd voor mijn studie Fysiotherapie aan de Hogeschool. Thuis heb ik nog een jonger broertje. Hij is ook echt zo’n lange slungel, 15 jaar oud en 1,94. Zelf ben ik 2 meter, maar mijn ouders zijn niet per se heel lang, dus het altijd de vraag geweest waar wij onze lengte vandaan hebben!

Een andere grote hobby die ik heb is het verzamelen van sneakers! Op de momenten dat ik weinig geld had verkocht ik de mooiste sneakers door met winst. Dat liep soms op tot 700 euro! Maar nu ik gewoon een baan heb waar ik redelijk goed verdien besluit ik soms een mooi paar sneakers te houden. Bij mijn ouders ligt nog een aantal schoenen in de doos om aangetrokken te worden. De Jordan 5 Off White Sails bijvoorbeeld, of de Jordan 1 Mocha en de Jordan 6 Defining Moment Pack. Er is nog genoeg om uit de kast te trekken!

IN BASKETBALL VOELDE IK ME THUIS

Mijn interesse voor basketball begon op de basisschool. Destijds voetbalde ik nog, maar een van mijn beste vrienden was begonnen met basketball. Altijd in de tweede pauze was er een overblijfdocent die ook basketballde. Zo waren we vaak met z’n drieën op het schoolplein een balletje aan het gooien. Daarnaast liep het bij voetbal niet echt lekker. Ik viel buiten het team en op een gegeven moment was ik er helemaal klaar mee. Op het schoolplein was basketball zo leuk dat ik toen ben begonnen bij Blue Arrows in Driebergen en hier voelde ik me helemaal thuis.

Bij Blue Arrows heb ik 4 jaar gespeeld en het was ontzettend leuk om zo de sport beter te leren kennen. Toch merkte ik al snel dat er niet genoeg tegenstand was voor mij. Toen ik 16 jaar was speelde ik onder 18 zodat ik tegen grotere jongens kon spelen. In dat jaar kwam ik ook 2 andere jongens tegen die precies hetzelfde probleem hadden gehad bij hun eigen vereniging in Nijkerk. Zij speelden toen onder een dubbele licentie en kwamen ook uit voor Crackerjacks. Hun coach heeft mij toen benaderd of ik het niet leuk vond om mee te gaan naar Crackerjacks en zo ben ik doorgestroomd naar Amersfoort. Al snel lukte het me om binnen de eerste paar wedstrijden van 5 minuten spelen naar 30 minuten spelen te gaan!

3X3 UNITES HEEFT ME HET GEVOEL GEGEVEN DAT IK ERGENS BIJ HOORDE

In 2018 ben ik begonnen als Leader voor 3X3 Unites in Amersfoort als deel van de tweede Leader groep daar. Mij was gevraagd een keertje mee te doen met 3X3. Ik kwam daar aan, en ik kende wellicht 1 of 2 mensen, maar je gaat gewoon direct leuk met de andere jongeren daar meespelen. Iedereen wordt erbij betrokken, langs de kant krijgt iedereen de kans om mee te doen. Het maakt niet uit welk niveau je speelt, want er wordt gewoon door gewisseld en uiteindelijk hebben we allemaal een leuke middag gehad. De hele 3X3 vibe zorgde ervoor dat ik het ook leuk vond om terug te komen en steeds meer de leiding wilde nemen om te zorgen dat iedereen ook daadwerkelijk het naar de zin heeft en de kans krijgt om mee te doen. Het zijn van een 3X3 Leader heeft me echt het gevoel gegeven dat ik ergens bij hoor en het mooie is ook nog dat ik datzelfde gevoel bij anderen teweeg kan laten brengen door activiteiten te organiseren en de kinderen te activeren.

Op het moment die ik nog veel meer dan 3X3. Ik zit in mijn eerste jaar studie als fysiotherapeut en daarnaast werk ik als coronatester. Dat doe ik huis aan huis bij mensen die te ziek zijn om naar een teststraat te komen, maar we zijn ook bij een detentiecentrum geweest. Zelf heb ik helaas ook een aantal weken geleden corona gekregen en hier ben ik goed ziek van geweest. Voornamelijk die vermoeidheid was heel raar om mee te maken. Een trap oplopen was te veel en vaak stond ik bovenaan helemaal uit te hijgen.

BASKETBALL IN NEDERLAND IS OOK UITDAGEND!

Hopelijk zien jullie mij over vijf jaar met een diploma fysiotherapie in mijn hand! Het liefst wil ik kijken of ik dat in de sport kan gaan doen. Wellicht bij een vereniging, maar dat hoeft niet per se de grootse vereniging te zijn. Voor basketball had ik ooit wel een droom om naar Amerika te gaan, maar het niveau in Nederland is ook uitdagend genoeg om te leren en te groeien. Nu we de stap naar de senioren hebben gemaakt zal er denk ik genoeg uitdaging zijn hier om door te groeien en te leren. Het team dat we nu hebben proberen we op te bouwen om promotiedivisie te gaan spelen en dat zou wel een hele gave stap zijn!